سالمندآزاری در شهر اهواز و ارتباط آن با برخی مشخصه های فردی و اجتماعی

اهداف: سالمندان از جمله گروه های آسیب پذیر در جامعه می باشند و پدیده سالمندآزاری از جمله چالش های مطرح درحیطه مراقبت و حمایت از سالمندان است. مطالعه کنونی به منظور تعیین شیوع سوءرفتار با سالمندان و ارتباط آن با برخی از مشخصه های فردی و اجتماعی انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر مقطعی بوده که به شکل نمونه گیری تصادفی در روی 385 سالمند بالاتر از 60 سال ساکن شهر اهواز در سال 1385 صورت گرفته است. از پرسش نامه بررسی سوءرفتار با سالمند با روایی محتوا و پایایی %87 جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد و و از آمار توصیفی و تحلیلی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی سالمندان 70 سال بوده است، شیوع سوءرفتار جسمی %5/10، روحی %9/16، غفلت %7/31، طرد %12، و مالی %25 بوده است. بین وجود بیماری (p=0/009)، نوع زندگی و وابستگی جسمی به دیگران (p=0/001) با سوء رفتار ارتباط معنی داری دیده شد. نتیجه گیری: علی رغم تأکید زیادی که در فرهنگ ما برای احترام به سالمند وجود دارد، سالمندان انواع مختلف سوءرفتار خصوصاٌ مالی و غفلت را بیشتر تجربه می کنند لذا شناخت دقیق سوءرفتار با سالمندان در جامعه می تواند آگاهی و حساسیت افراد و سازمان های مرتبط با این پدیده را بالا برده تا در جهت پیشگیری و طراحی سیستم شناسایی سالمندان در معرض خطر اقدامات موثری را انجام دهند.